تبادل
لینک هوشمند
زبان بختیاری زبان اصیل ایرانی زبان کوروش بزرگ
بیشتر گاهنگاران روم ،یونان ،ایران در نوشته های خود یاد آور شده اند که بختیاری ها ازایرانیان آریایی تبار می باشند. این گروه نخست به ارمنستان و کوه های آرارات آمده و سپس به نام آریایی نامور شده اند.روی هم رفته از همه ی نوشته ها و سند های تاریخی اینگونه برداشت میشود که بختیاری ها از ایرانیان نژاده و با اکراد و الوار از یک ریشه و و نژاد و زبانشان نیز همان پهلوی است.
(لایارد) مینویسد که بختیاری ها با یک گویش محلی ایرانی که معمولا به زبان لری معروف است تکلم میکنند ، این لهجه بدون اینکه لغات ترکی و عربی وارد آن شده باشد ، یک گونه لهجه ی تعریف شده ی فارسی قدیم است که بختیاری ها آن را حفظ کرده اند.
این لهجه که واقعا همان زبان مردم ایران باستان است بیشتر به ادبیات کنونی و زبان شاهنامه شباهت دارد...
...بختیاری ها در ادوار مختلف نقش مهمی در تاریخ کشورشان ایفا نموده اند. بختیاری ها از طایفه و اولاد کوه نشینان قدیم اند.از خون پاک ایرانیان ایرانیان میباشند.جوانان بلند و خوشگل دارند...،این طایفه شجاع و دلیر هستند و در تواریخ شجاعت و رشادت بختیاری مذکور است.
زبان بختیاری در مقایسه با زبان کنونی از توانایی بالایی برخوردار است. به گونه ای که بختیاری ها بیشتر واژگان بیگانه از جمله واژگان تازی را با همان چهار واژه پارسی (گچ پژ) که در الفبای تازی وجود ندارد دگرگون میکنند مانند کلمه های تازی شکر ، فکر و مغز که در زبان بختیاری به صورت شرگ ، فرگ و مزگ در آمده اند.
دلیل بنیادی دیگری که نشان میدهد زبان بختیاری همان زبان هخامنشی است،این است که کوروش بزرگ نیز به زبان کنونی بختیاری سخن میگفته است زیرا جمله ی پایانی سنگ نبشته ی آرامگاه ایشان در پاسارگاد به زبان بختیاری نوشته شده است.بدین ترتیب که وی فرموده است: (هِدُم کوروش پادشاه هخامنشی)یعنی (هستم کورش شاه هخامنشی).شایسته است بدانیم در سنگ نبشته های داریوش شاه هخامنشی نیز ایشان چندین بار خود را با همین واژه(هِدُم داریوش پادشاه هخامنشی) می شناساند.
داریوش شاه رییس سازمان آب کشور را (اَو تَر) نامید که از دو کلمه ی (اَو)به چم (آب) و (تَر) به چم (دار) تشکیل میشود و(اَو تَر) به زبان امروزی آبدار میشود.
همچنین یکی از شعارهای به نام پادشاهی ایشان ، که در سنگ نبشته ی بیستون نیز نوشته شده است جمله ی (زورا نی کونوم )میباشد که به زبان فارسی کنونی (ستم نمیکنم)میشود.اکنون پس از دو هزار و پانصد سال واژگان بالا (هِدُم ، اَو ،زورا نی کونوم)بدون هیچ دگرگونی در زبان ما بختیاری ها گویش میشود.
برگرفته از دوهفته نامه ی امرداد a.bov
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط
آخرین مطالب
<-PollName->
آمار
وب سایت:
