درد عشقی کشیدم که مپرس ،

زهر هجری کشیدم که مپرس ،

گشته ام در جهان و آخر کار ،

دلبری برگزیدم که مپرس ،

آنچنان در هوای خاک درش ،

میرود آب دیده ام که مپرس ،

من به گوش خود از دهانش دوش ،

سخنانی شنیدم که مپرس ،

سوی من لب چه میگزی که مگوی ،

لب لعلی گزیده ام که مپرس ،

بی تو در کلبه گدایی خویش ،

رنجهایی کشیدم که مپرس ،

همچو حافظ غریب در ره عشق ،

به مقامی رسیده ام که مپرس .