حالا دلم تنگ سی مي سليمون

  دلم تنگه سی مي سليمون                      سلام بر جاي جاي مي سليمون

                            سلام به انـدیکا و  کوه وصحرا         به شهر بيصداي  مي سليمون

     سر خاك خووس   ويدم  بدنيا                     بووسم خاك پاي  مي سليمون        

      بهر جايي روم  آخر  غريوم                          نيد  دّم چي صفاي  مي سليمون      

     يه وختي ليله هاس بيدن پر ز نفت                    كشيدن خين رگاي مي سليمون

بهرجايي ز صنعت   ايروي تو                      ابيني   رد   پاي       مي سليمون

ز عهد دار سي تا    روز محشر                   زنن گپ از طلاي مي سليمون

بهر جايي كه بي ،گم گمب تو شمال                 افهميدي    نواي    مي سليمون

دلم لك زيده سي اودال و گندي                 هيچي  ني بو  غذاي مي سليمون

يه روزي آبرو بيدي سي ايران                    ولي  حالا  خراوي   مي سليمون ؟

خدا كورس كنا هر كي كه خواسه                شو  و  تار  و  فناي      مي سليمون

هني هم پر دل و جرأت ابينمُ                     همه  مرد  و  زناي  مي سليمون

دلم خوش ني كه سي گويل بگم باز            ز، اي   روز   سياي  مي سليمون

 به دلیل اینکه در خاک بختیاری رودخانه های بسیاری جریان دارد ، پل های زیادی نیز بر روی این رودخانه ها ساخته شده است تا موجب سهولت در رفت و آمد مردم گردند. برخی از معروف ترین این پل ها با این اسامی شناخته می شوند: شالو ، خداآفرید ، اودو،  مرواری ، [پل های] دوپلان ، ارمند ، کره بست ، بهشت آباد ، بازفت ،[ پل های] سوسن ، هلایجان ، لالی ، دهنو ، اورگان ، ماری ، زنجیره ، سودجان ، چهراز ، باغملک ، میداوود ، رودزرد  و.... قدمت برخی از این پل ها مانند پل های سوسن ، شالو ، اودو ، زنجیره ، خدا آفرید ، مرواری ، دوپلان و...که هنوز بقایای پی و پایه های آنها وجود دارد به دوران اشکانی و ساسانی باز می گردد.
علاوه بر دهها پلی که بر روی رودخانه ها ساخته شده بود ، مردم از دهها «جره»و«گدار» نیز برای  عبور از رودخانه ها استفاده می کردند. گدار به نقاطی از رودخانه اطلاق می شود که به دلیل پهن و عریض شدن بستر رودخانه ، از عمق و خروش آن کاسته شده و عبور از آن آسان تر است. متناسب با توانایی ، مهارت و امکانات سازندگان پل ها ، نوع مصالح مورد استفاده و میزان استحکام پل ها متفاوت بوده است.

ادامه مطلب...

  بي بي مريم  دختر حسينقلي خان دورکی هفت لنگ (ايلخان كل بختياري) بود. که بنابر ملاحظات سیاسی در دوران شیرخوارگی به نامزدی مردی درآمد که نزدیک به 20 سال سن داشت. داستان از این قرار بود:  وقتی پس از یک دوره کشمکش سرانجام پسران الله کرم خان یعنی محمدعلی خان و چراغعلی خان با استمداد از حسین قلی خان ایلخانی توانستند اداره شاخه محمودصالح چهارلنگ را در اختیاری گیرند ، در سال 1278ه.ق. طایفه محمود صالح جزو حوزه حکمرانی حسین قلی خان ایلخانی درآمد و چراغعلی خان نیز به ریاست این طایفه منصوب گردید. حسین قلی خان برای اینکه بتواند اتحاد و پیوند سیاسی ایجاد شده بین طوایف چهار لنگ و هفت لنگ را تحکیم و تقویت کند، دختر تازه متولدش « مریم » که چهل روز از تولدش گذشته بود، را به نامزدی( ناف برون و به احتمال قوی به عقد علی قلی خان درآورد) ؛ علی قلی خان پسر محمدعلی خان محمود صالح که نزدیک به 20 سال سن داشت ، درآورد. دختر مصطفی خان برادرش را نیز به عقد محمد رضا خان پسر چراغعلی خان و دختر چراغعلی خان را به ازدواج محمد حسین خان سپهدار برادرزاده اش درآورد.

ادامه مطلب...

   واگذاری پستهای مدیریتی یا انتصاب افراد به سمت های مختلف در دوایر دولتی و منصب های اداری در برابر حق حساب، یا فروش پستها و منصب های اداری به جای انتصاب افراد توانمند، شایسته و کاردان، در کشور ما سابقه ای بس طولانی دارد و مختص شرایط کنونی نیست. اگر تصدی پستها و مناصب در گذشته فروشی و یا در برابر پرداخت حق حساب نبود چگونه ممکن بود «حسن مستوفی الممالک در زمان ناصرالدین شاه در سن نه سالگی وزیر مالیه شود؟» (رضاقلی،77) و اگر رشوه خواری و حق حساب در گذشته ایران وجود نداشت چرا میرزا آقاخان نوری برای قبول عهدنامه پاریس یک کرور تومان لیره انگلیس گرفت یا امین السلطان با گرفتن رشوه قرارداد نفت را در 1901 با شرکت دارسی امضاء نمود و اگر زاهدی در برابر کودتا علیه مصدق ده میلیون دلار حق حساب می گیرد(همان: 209). همه ریشه درفرهنگ و سنت ایرانی دارد که از گذشته تا به حال بر این ملت سایه افکنده است و هر از گاهی خود را به شکلی نشان می دهد، شاید هم ملت آن را حق طبیعی مسئولین می دانندإ؟. احتمالاٌ به همین دلیل است که شاردن در زمان صفویه اشاره دارد که ایرانیان «دلالی یا حق حساب»  را بر همه چیز ترجیح می دهند.

ادامه مطلب...